Volkslied:
'Sjtsje ne vmerla Oekrajiny' ('Nog is Oekraïnes glorie niet vergaan') is het volkslied van Oekraïne. De tekst werd in 1862 geschreven door de dichter Pavlo Tsjoebynsky, die later naar Siberië werd verbannen. Een jaar nadien componeerde priester Mychajlo Verbytsky de muziek. Tijdens de revolutie van 1917 werd het lied officieel erkend als volkslied van de Oekraïense Volksrepubliek, die begin 1918 onafhankelijk werd. Het lied werd verboden nadat Oekraïne werd opgenomen in de voormalige Sovjet-Unie. Na de perestrojka werd 'Sjtsje ne vmerla Oekrajiny' in 1992 opnieuw de officiële hymne van het onafhankelijke land Oekraïne. Het lied bestaat uit één couplet, waarna twee keer het refrein wordt gezongen.

Het YouTube-filmpje met de Oekraïense hymne dateert van een oefeninterland tegen Oostenrijk op 15 november van vorig jaar. De match werd gespeeld in de Arena Lviv, die bij die gelegenheid officieel werd geopend. Leuk weetje is dat het ontwerp van het EK-stadion in Lviv gebaseerd is op het stadion in het Oostenrijkse Klagenfurt, dat speciaal voor Euro 2008 werd gebouwd. Opvallende vaststelling: bij het spelen van het Oekraïense volkslied zingen ook de ballenjongens, die voor de spelers staan opgesteld, fanatiek en met de hand op het hart mee. Dat zien we in België nog niet zo snel gebeuren.

De tekst van het Oekraïense volkslied:
Sjtsje ne vmerla Oekrajiny i slava, i volja,
Sjtsje nam, brattja molodiji, oesmichnetsja dolja.
Zhynoet nasji vorozjenky, jak rosa na sontsi,
Zapanoejem i my, brattja, oe svojij storontsi.
Refrein (2x):
Doesjoe j tilo my polozjym za nasjoe svobodoe.
I pokazjem, sjtsjo my, brattja, kozatskoho rodoe.

Nog is Oekraïnes glorie niet vergaan, en niet haar vrijheid,
Nog glimlacht ons, jonge broeders, het lot toe.
Verdwijnen zullen onze vijanden als dauw in de zon,
en ook wij, broeders, zullen heersen in ons eigen land.
Refrein (2x):
Onze ziel en ons lichaam zullen wij geven voor onze vrijheid.
En wij zullen tonen, dat wij, broeders, van het geslacht der Kozakken zijn.