In het museum van Barcelona liet ik me ooit fotograferen staand náást de Europa Cup I. Ik was een verliefde puber en zat midden in mijn meest opstandige fase, maar hield mijn bloesje in Camp Nou keurig tot het bovenste knoopje op slot.

In Oekraïne doen ze dat heel anders. Er hoeft in de aanloop naar Euro2012 maar een bokaal ergens in een stadion of op een podium te verschijnen, of de damesactivisten van Femen gooien hun pronte borsten in de strijd om aandacht te vragen voor vrouwenrechten en voor de angst die bestaat dat het Europees kampioenschap vrouwenhandel en gedwongen prostitutie in de hand zal werken.

Toen de cup met de kleine oren afgelopen week Dnjepropetrovsk aan deed en het publiek met de beroemde voetbalbeker gratis op de foto mocht, grepen twee activistes van protestgroep Femen met ontbloot bovenlijf dan ook subiet hun kans - en de cup!

Hilariteit alom.

Vanwege een nogal vermakelijke scène. Want terwijl het ene blondje daar dus plots in haar blote tietjes stond, de voetbalbeker nogal onhandig op de grond liet stuiteren en door een Oekraïense Jerommeke uit de weg werd geruimd, greep de andere dame de kans om uit solidariteit ook haar T-shirt omhoog te trekken en de wereld de op haar buik gekalkte boodschap te laten zien: FUCK EURO2012!

Over smaak valt te twisten, maar ik vind het dapper. Al was het maar omdat ik op de eerste de beste zomerdag al aan een serieuze vorm van bikinistress lijd en die jongens van mij de vrijheid niet meer heb gegund sinds topless zonnen zo'n vijftien jaar geleden plots in de ban werd gedaan. Nee, dan de Dolle Mina's van Femen. Die leggen tijdens het inmiddels wereldwijd bekende borstenprotest zonder pardon hun cup A, danwel B of C bloot; voor volk en vrouwenrechten.

En nu kunnen we de ogen wel sluiten. Of ons druk lopen maken omdat het allemaal wat onsmakelijk is, te weinig met het oldskool feminisme te maken zou hebben of heel cynisch gaan lopen roepen dat het uiteindelijk toch allemaal geen effect sorteert. Maar laten we het eens van de positieve kant bekijken en ons verheugen op een EK met ballen én borsten.

Ik meen over Richard Krajicek eens te hebben gelezen dat het akkefietje rond Melissa Johnson - u weet wel, de female streaker die vlak voor de Wimbledon-finale van 1996 in haar nakie het heilige Londense gras kwam opgerend - ervoor zorgde dat hij de ergste spanning in zijn lijf wist kwijt te raken. En daarna op kousenvoeten de finale tegen MaliVai Washington in drie sets won.

Zo zie je maar wat een beetje vrouwelijk bloot kan doen. Als ik Bert van Marwijk was, zou ik de dames van Femen op tijd inseinen wanneer ze tegen Denemarken topless het veld op mogen komen hollen. Is Robben meteen van zijn penalty-depressie verlost en de dames hebben nog eens aandacht kunnen vragen voor onderwerpen zoals vrouwenhandel en gedwongen prostitutie; óók een belangrijke zaak. Dat heet dan een win-win situatie. Iedereen blij.